Verveling
Verveling
Verveling.
Iedereen kent dat gevoel waarschijnlijk wel.

Je lusteloos voelen.
Nergens zin in hebben.

Een beetje hangen.
Een beetje zeuren.

Dat is zo’n beetje het enige wat je doet en weet te doen op dergelijke momenten.

Oh ja, en eten natuurlijk!

Eten is eigenlijk het enige wat je op dat soort momenten (wanneer de verveling toe slaat) WEL kan bedenken om te doen!

Eten is dan ook hetgeen je meestal besluit te gaan doen, wanneer je even niet weet wat je verder nog zou kunnen doen.

Eten is zowat het enige namelijk wat je op dat moment nog WEL een KLEIN BEETJE prikkelt en waaraan je nog WEL een KLEIN BEETJE plezier hebt.

Wanneer je je verveelt vind je namelijk maar HEEL WEINIG leuk.
Wanneer je je verveelt kan je aan maar WEINIG dingen plezier beleven.

Alles is stom.
Alles is saai.

BAH!
Weg met verveling!

Tja, weg met verveling?!

  • Hoe kom je daar vanaf dan?
  • Kan je dat voorkomen dan?

 

Jaja, dat kan!

Verveling komt namelijk voort uit tekorten welke DAARVOOR (voordat de verveling toe sloeg) al hebben plaatsgevonden!
Verveling is dus een GEVOLG van tekorten!

Tekorten waardoor de “aandachts-neurotransmitter” dopamine uitgeput raakt.
Tekorten waardoor WEINIG je op den duur nog echt kan boeien of prikkelen.

Behalve suiker.
Suiker kan je dan nog WEL prikkelen.

Eten met veel suiker daarin aanwezig dus ook.
Het eten van eten BOMVOL suiker doet deze neurotransmitter echter ook weer EXTRA uitputten en de verveling EXTRA STERK terugkeren.

Wil je dan ook af van je oh zo vervelende verveel-momenten en wil je deze leren voorkomen, dan zul je erachter moeten komen waar bij JOU tekorten in heersen!

Je zult erachter moeten komen welke tekorten bij jou heersen welke deze verveling doet veroorzaken!

Wanneer en zodra je DIE tekorten namelijk al EERDER voorkomt, zal de verveling en het vervelende, zeurderige, verveelde gevoel NIET hoeven ontstaan!

Wedden dat je je DAN (wanneer je GEEN tekorten meer ervaart) minder snel zult en hoeft te vervelen in het vervolg?!

Lees je dan ook mee vandaag over verveling en tekorten?

Je vervelende, hangerige, verveelde kind

Mahaaaam..
Mahaaaam!!

Dit “gejengel en gezeur” hoor je zeer regelmatig vanuit je woonkamer.
Een gejengel en gezeur van je kind welke best heel dwingend klinkt.

Het komt dwingend op je over (dit gejengel), doordat dit gezeur van je kind je haast doet dwingen hierop te MOETEN reageren, aangezien het anders NOOIT EEN KEER op zal houden en NOOIT EEN KEER zal stoppen.

Dat weet je uit ervaring.
Wanneer je dit gezeur namelijk tracht te negeren (hopend dat het vanzelf ophoudt), gaat het HELAAS eindeloos door en houdt het dus echt NIET op.

Wat komt er ook ALTIJD achter het zeurende “mahaaam” aan?
“Mahaaam, ik verveel me’!

Het lijkt wel alsof je kind zich TOTAAL NIET zelf kan vermaken zeg!
Zeer irritant vind je dat.

Eén kind heb je.
Hij is inmiddels zes jaar.

Een tweede, daar is het bewust niet van gekomen.

Eerder dacht je nog dat ENKEL het richten op het opvoeden (en dus het ENKEL bezig zijn met “moederen”) je wel zou kunnen bevallen.
Eerder dacht je namelijk nog wel eens dat ENKEL het moederschap al wel voldoende “prikkelend” zou zijn voor je.

Je merkte echter al snel (bij het hebben van dit ene kind alleen al), dat tijd en ruimte voor jezelf haast niet meer bestaat wanneer je kinderen hebt.

Tijd en ruimte voor jezelf begon je dan ook ENORM te missen sinds je moeder-zijn.
Dit gemis vond je NIET bepaald prettig.

Dit gemis zou je enkel nog MEER ervaren (besefte je je) wanneer je NOG MEER kinderen zou krijgen.
Nee (dacht je vervolgens al snel) NIET NOG MEER KINDEREN!

Je wil nu dan ook het liefst dat dit ene kind (welke je al WEL hebt) maar SNEL volwassen wordt, maar SNEL wat zelfstandiger wordt en maar SNEL minder afhankelijk wordt van je, zodat jij weer wat meer tijd en ruimte voor jezelf krijgt!

Je hebt besloten nu eerst maar weer eens werk te gaan zoeken.

Zo kan je door het hebben van werk op z’n minst nog ENIGE tijd en ruimte voor jezelf creëren en ervaren!
EVEN weg van huis en EVEN iets van en voor jezelf!

Ja, tijd en ruimte voor jezelf (om dingen te doen die jijzelf wil doen), los van het bezighouden met je kind en de opvoeding van dit kind en steeds maar je kind moeten vermaken (heb je gemerkt), heb je ECHT WEL nodig.

  • Heel vervelend vind je het dan eigenlijk ook wanneer je het “gezeur en gedram” van je kind keer op keer weer moet “aanhoren”.
  • Heel vervelend vind je het dat hij zich steeds zo verveelt.
  • Heel vervelend vind je het dat hij je aandacht steeds zo nodig lijkt te hebben (en zelfs opeist), wanneer hij zichzelf weer eens NIET kan vermaken.

 

“Hij is potverdorie inmiddels al zes jaar, dan moet hij zo onderhand zichzelf toch OOK kunnen vermaken?!”

Keer op keer antwoord je dan ook (enigszins katterig en snauwend) op zijn gejengel, gezeur en vervelende en verveelde gedram:

  • “Ga eens even ZELF spelen!”
  • “Ga eens iets voor JEZELF doen!”
  • “Kom op, vermaak JEZELF eens een beetje, mama is bezig!”
  • “Ga eens voetballen ofzo (of een computerspelletje spelen) en zeur eens NIET zo aan MIJN hoofd!”

 

Je zoontje antwoordt hier regelmatig op met een uitspraak in de trant van:

  • “Maar de bal is lek, dus ik kan NIET gaan voetballen”
  • “Ik heb niemand om mee te spelen en alleen spelen is NIET leuk”
  • “De batterijen in de spelcomputer zijn leeg en papa zit achter de grote computer, dus kan ik nergens mee spelen en kan ik ook niet met papa spelen”

 

Dit hoor je echter al vaak NIET meer.

Je luistert namelijk al lang NIET meer naar het gezeur en gedram van je zoontje.
Je luistert al lang NIET meer naar wat je zoontje nou EIGENLIJK op zulke zeur- en verveel-momenten tegen je zegt.

Je bent namelijk te druk met jezelf en je eigen bezigheden.

Bezigheden welke je VEEL interessanter en belangrijker vindt.

Je zoontje vind je op dergelijke momenten ENKEL storend, vervelend en irritant!

Soms zegt je zoontje niks over hetgeen hij mist.
Soms blijft hij enkel maar zeuren en aan je hangen en klagen zonder ECHT iets te zeggen.

Hij blijft dan klagen met het al-oude “mama, ik verveel me”.

Daarmee (met dat geklaag) wil je zoontje eigenlijk ALSNOG zeggen dat hij iets mist.

  • Hij mist iets (of iemand) om zich mee te kunnen vermaken.
  • Hij mist aandacht.
  • Hij mist JOU.

 

Hij zegt dit dan (non-verbaal) ALSNOG wel.
Hij zegt dit door zo aan je te hangen, door jou op te zoeken en je te roepen namelijk.

Herhaaldelijk zelfs.

Hij zegt met zijn gehang en gedram dan eigenlijk ALSNOG:
“Ik wil aandacht en heb aandacht nodig (om me te kunnen vermaken), maar bij gebrek aan ANDERE aandacht of ANDER vermaak, ga ik nu maar om JOUW aandacht zeuren”.

Ja, want weet je, kinderen kunnen zich echt wel PRIMA zelf vermaken hoor.
Kinderen kunnen zich PRIMA vermaken, zolang en wanneer ze maar WEL iets OF iemand hebben om zich mee te kunnen vermaken en aandacht verkrijgen of kunnen delen.

En tja, wanneer een bal ontbreekt, de computer het niet doet EN papa ontbreekt, tja, dan heeft je kind JOU als ENIGE alternatief!
Dan heeft je kind toch echt JOU nodig!
Dan heeft je kind toch echt JOUW aandacht nodig en wil je kind delen met JOU en diens aandacht richten op JOU!

Logisch toch dat hij DAN (bij gebrek aan ANDERE aandacht en ANDER vermaak) om JOU en om JOUW aandacht vraagt en bij JOU komt “zeuren”?!

Ligt het aan je kind dat deze zich NIET kan vermaken?

Nee, want dat kan ook hij best wel hoor!

Let maar op!

Wanneer je zoontje namelijk WEL iets of iemand zou hebben om zich mee te vermaken (en WEL iets of iemand zou hebben om zijn aandacht op te kunnen richten en om dingen mee te kunnen delen en uitwisselen), zou ook HIJ zich PRIMA kunnen vermaken hoor!

Maar ja, dat zul jij NIET merken, zolang je zoontje aandacht van iets of iemand blijft missen!
Dat zal je niet merken, zolang jij je zoontje zelf GEEN aandacht schenkt en ENKEL bezig bent en wilt zijn met je EIGEN bezigheden en plannen.

Een tweede kind TOCH MAAR nemen dan?!
Een tweede kind nemen om het verveel-probleem van je oudste kind “op te kunnen lossen”?!
Een tweede kind erbij, zodat je zoontje vervolgens met een broertje of zusje kan spelen en NIET MEER zo bij JOU hoeft te zeuren?!

Haha, nee, DAT gaat je te ver en DAT zie je toch ook NIET zitten.

Je beseft dat ook DAT (een tweede kind nemen) NIET een oplossing kan en zal zijn.
Sowieso voor jouzelf niet!
Dat wil JIJ namelijk ZELF niet!
Dat is dus GEEN goede oplossing voor jou!

Besef je je dat een dergelijke “oplossing” (het nemen van een tweede kind) ook helemaal niet hoeft en ook helemaal niet nodig is lieve mama?

Het probleem welke jij ervaart (met je CONSTANT zeurende zoon) is namelijk HEEL SIMPEL op te lossen!

  • Jijzelf vormt namelijk de oplossing voor dit probleem!
  • Jijzelf kan dit probleem oplossen!
  • Jijzelf kan je zoon namelijk OOK gewoon wat aandacht gaan geven!

 

DAT (een BEETJE van JOUW aandacht en JOUW tijd) is namelijk het enige wat maar nodig is voor je zoontje om zich in het vervolg NIET te hoeven vervelen en ook NIET zo  te  hoeven zeuren!

Jouw aandacht doet namelijk zijn tekort aan aandacht invullen en voorkomen, zodat hij zich NIET MEER hoeft te vervelen en ook NIET MEER zo zal hoeven zeuren en drammen om je aandacht.

Geef je je zoontje elke dag nou gewoon EVEN wat persoonlijke en oprechte aandacht, zul je zien dat hij zichzelf ook ECHT WEL daarna (de rest van de dag) zal kunnen vermaken.

DAN heeft je zoontje namelijk GEEN tekorten ervaren en hoeft het DAARNA ook NIET MEER om aandacht te zeuren!

Hij blij en jij vervolgens ook blij toch?!

JOUW probleem is zijn constante gezeur toch?!
DAT probleem (zijn constante gezeur) zou dan toch OOK opgelost kunnen zijn?!

De “noodzakelijke ingrediënten” voor het voorkomen van verveling zijn dan ook:

  • Tijd en aandacht (voor je kind in dit geval).
  • Iets of iemand om je mee te vermaken (jijzelf in dit geval).

 

Missen die ingrediënten, dan gaat je kind NATUURLIJK zeuren om het missende ingrediënt, dus zeuren om onder andere JOUW tijd en JOUW aandacht.

Zo moeilijk en gek is dat toch allemaal niet?!

Ook JOUW lichaam zal (net als je kind) net zo lang bij JOU blijven zeuren (en geen optimale stofwisseling uit kunnen voeren), zolang jij je lichaam GEEN aandacht en GEEN tijd en GEEN “voedingsstoffen om zich mee te kunnen vermaken” (essentiële bouwstoffen) schenkt!

Nu gaan we het NIET over vervelende, verveelde kinderen hebben, maar over een vervelend, verveeld lichaam.
JOUW lichaam!

lees je mee?

Je verveelde, vervelende lichaam


Trek heb je…
Enorme trek!
Dwingende trek zelfs!

Dwingende trek ervaar je regelmatig.
Een dermate dwingende trek zelfs, dat je er voor je gevoel wel ECHT iets op uit MOET doen en er wel op MOET reageren.

Je voelt dat je op deze DWINGENDE trek ENKEL met het eten van iets kan (en ook wel MOET) reageren.
Je voelt dat je ECHT iets MOET eten.
Negeren van dit gevoel lukt NIET.

Je vermoedt dat wanneer je dit gevoel WEL zou negeren, de trek toch ECHT NIET over kan en zal  gaan en dat je lichaam ALSNOG zal blijven zeuren.

Zeuren om voedingsstoffen om de stofwisseling mee uit te kunnen voeren.
DAAR zeurt je lichaam namelijk om!

Dat je lichaam NIET ophoudt met zeuren om voedingsstoffen (wanneer je het tracht te negeren), weet je ook uit ervaring.

Bah, wat een vervelend gevoel vind je dat!
Een gevoel van aanhoudende trek welke zelfs meer en meer wordt zolang en wanneer je er GEEN gehoor aan geeft.

Pfff..

Het lijkt wel alsof je lichaam ook NIKS zelf kan en totaal NIET (zelfs niet HEEL EVEN) zonder voeding van jou kan zeg!

Heel irritant vind je dat!

Constant word je door je lijf gedwongen aandacht aan dit lijf te MOETEN schenken!
Constant word je gedwongen iets te MOETEN eten!

Je wordt door je lichaam gedwongen om iets te eten, terwijl jijzelf wel betere dingen te doen weet en hebt!

Denken aan eten is NIET iets waar jij zelf zin in hebt namelijk!
Denken aan eten vind jijzelf helemaal NIET leuk en NIET belangrijk.

Jij vindt andere dingen VEEL leuker en VEEL belangrijker!

Door je lichaam hier HERHAALDELIJK toe gedwongen worden (en vervolgens wel te MOETEN denken aan eten) vind je dan ook SUPER irritant!

Steeds maar weer die aandacht voor je lijf en de aandacht voor dat eten!

Steeds maar weer jezelf (en je lichaam) bewust moeten (en ook blijven) voeden met ook nog eens bewust gekozen voedingsstoffen en tevens daardoor BLIJVEND en VOORTDUREND aandacht en tijd aan je lijf moeten besteden!

Je wordt er zo moe van!
Je wil dat het ophoudt!

  • “Kan dat lijf van je dan ook NIKS zelf!”
  • “Kan je lijf nou niet gewoon eens ophouden met zeuren!”
  • “Wanneer houdt je lijf nou eens op jou met DIENS EIGEN (stofwisselings)problemen lastig te vallen?!”
  • “Laat dat lijf het toch zelf lekker uitzoeken!”
  • “Laat dat lijf zelf lekker de stofwisseling uitvoeren (met de stoffen je zo af en toe WEL eet, omdat JIJ daar dan opeens WEL zin in hebt)!”

 

Wat beredeneer jij namelijk?

Je beredeneert dat je lijf volwassen en volgroeid (en oud genoeg) is inmiddels.
Je hebt een volwassen lijf met zelfs wat overgewicht namelijk.

  • Zo’n volwassen lijf met overgewicht zal de stofwisseling toch prima OOK uit moeten kunnen voeren OOK wanneer jij even NIET zoveel aandacht en tijd aan je lijf besteed?!
  • Zo’n volwassen lijf met overgewicht zal de stofwisseling toch prima OOK uit moeten kunnen voeren OOK wanneer jij deze NIET of minimaal voedt?!
  • Zo’n volwassen lijf met overgewicht zal de stofwisseling toch prima OOK uit moeten kunnen voeren met de brandstoffen uit je vetreserves?!”

 

Ja, zo redeneer jij..
Zo redeneert menigeen..

Door het vergeten te eten (en door het vergeten aandacht aan je lijf en aandacht aan voeding te besteden), zeg jij dus eigenlijk herhaaldelijk tegen je lichaam (net als tegen je zeurende kind):

  • “Ga eens even lekker zelf de stofwisseling uitvoeren met de stoffen welke je al in je hebt zitten samen met de stoffen welke ik zo af en toe WEL eet en kom vervolgens NIET ook nog eens zo bij mij zitten zeuren!”
  • “Val mij niet zo lastig en zoek het zelf nou eens een keer uit met de stoffen welke ik je WEL geef (op de momenten ikzelf een keer WEL aan eten denk en hier zelf opeens WEL behoefte aan heb)!”
  • “Ik kan en wil even geen EXTRA aandacht besteden aan jou (en het voeden van jou), want ik heb andere dingen aan mijn hoofd en betere dingen te doen.”
  • “Hou op en zoek het maar uit, want ik doe en eet toch gewoon wat en wanneer ik het zelf wil!”

 

De reactie van je lijf op DAT (egoïstische) gedrag van je (wanneer jij je NIET met je lijf bezig wil houden), begrijp je niet en vind je maar  stom.
Dat aanhoudende hongergevoel vind je dan ook maar stom en vervelend!

Net als het aanhoudende gezeur, gejengel en gedram van je verveelde zoon welke eigenlijk ook best duidelijk is in zijn boodschap.

  • Je zoon die doorgaat met drammen, maar tegelijkertijd ook best heel duidelijk aangeeft wat deze nodig heeft om ook weer op te houden met zeuren.
  • Je zoon die daardoor “de oplossing voor het probleem” zelf eigenlijk al aandraagt door best heel duidelijk aan te geven wat hij mist.
  • Je zoon die namelijk ZEER duidelijk om JOUW aandacht vraagt, zodat hij niet meer HOEFT te zeuren.

 

Door blijvende trek (maar ook door gezondheidsklachten, moeheid en ongewenste gewichtsschommelingen) geeft ook je lichaam je best heel duidelijk te kennen iets te missen.

Je lichaam geeft je best heel duidelijk te kennen voedingsstoffen te missen om de stofwisseling in je lijf mee uit te kunnen voeren.

Ook je lichaam zegt met deze aanhoudende trek eigenlijk:

  • “Ik mis aandacht”
  • “Ik mis tijd”
  • “Ik mis rust en balans”
  • “Ik mis VOORAL een compleet, volledig en regelmatig aanbod van ESSENTIËLE bouwstoffen”

 

Tevens zegt je lijf (en geeft deze ook BEST heel duidelijk aan):

“Met de stoffen welke ik WEL in het bezit heb (gecombineerd met de stoffen welke je af en toe uit eigen beweging WEL besluit te eten), kan ik simpelweg GEEN optimale stofwisseling uitvoeren”

Zolang je lichaam diens essentiële bouwstoffen (en rust en aandacht) dan ook allemaal mist en blijft missen, zal deze bij je blijven zeuren en kan je OOK gezondheidsklachten, moeheid en aankomst in gewicht blijven verwachten.

Eigenlijk weer heel vergelijkbaar met het BLIJVEN behouden van een zeurende zoon, wanneer je hem herhaaldelijk GEEN aandacht schenkt.

Toen het over je zoon ging vroeg je je EVEN af of het nemen van een tweede kind een “oplossing” zou zijn.

Zo gaan ook heel veel mensen bij verveling en trek “op zoek naar ANDERE alternatieven” dan het ECHT en OPTIMAAL voeden van het lichaam.
Ze gaan op zoek naar alternatieve “oplossingen” om dan maar te eten als reactie op de dwingende en aanhoudende trek welke ze ervaren.

Ze gaan op zoek naar dingen om te eten om hun lichaam maar SNEL op te laten houden met zeuren.
Ze gaan op zoek naar de makkelijke, voor de hand liggende “oplossing” van het probleem.

Ze gaan HELAAS op zoek naar eten welke het lichaam NIET nodig heeft en de oplossing uiteindelijk ook zeker NIET vormt.
Ze gaan eten ZONDER essentiële bouwstoffen daarin aanwezig op-eten!

Het nemen van een tweede kind hoefde echter helemaal NIET en was ook NIET nodig om het aandachtsprobleem bij je zoon op te kunnen lossen.
Het nemen van een tweede kind zou ook helemaal GEEN oplossing zijn geweest voor het aandachtstekort welke je zoon van JOU ervoer!

Jij vormde ZELF namelijk de oplossing.
Jijzelf was nodig!
Jij kon ENKEL zelf je zoon de aandacht geven waar deze om vroeg!

Het eten van gemaksvoeding ZONDER essentiële bouwstoffen daarin aanwezig is ook NIET nodig en ook zeker NIET de oplossing voor het trek-probleem van je lijf.

Je lichaam vraagt namelijk maar om één ding!
Het vraagt om voeding met daarin (het liefst ALLE) essentiële bouwstoffen!

Het vraagt om ECHTE voeding!

Het vraagt om JOU, want JIJ bent de enige die het lijf DIE voeding (welke geen ENKEL lijf zelf kan vormen of zelf kan bemachtigen en dus ook NIET uit het vetweefsel kan halen) kan verschaffen!

Het vraagt om:

  • Groenten en fruit (bronnen van ALLE essentiële bouwstoffen uit koolhydraten)
  • Ei, vlees of vis (of aangezuurde zuivel) (bronnen van ALLE essentiële bouwstoffen uit eiwitten).
  • Vette vis, noten, zaden of pitten (en diens koud geperste oliën) (bronnen van ALLE essentiële bouwstoffen uit vetten)

 

De “noodzakelijke ingrediënten” voor vermaak voor je lijf (zodat je lijf zichzelf zal gaan vermaken en ZELF de stofwisseling verder uit zal gaan voeren zonder jou dan nog zozeer lastig te hoeven vallen), zijn dan ook:

  • Tijd en aandacht voor je lijf.
  • Een regelmatige aanvoer van essentiële bouwstoffen voor je lijf.

 

Missen die ingrediënten, dan mist je lijf iets noodzakelijks (wat het ECHT NIET zelf kan vormen en ook ECHT NIET uit het vetweefsels kan halen) en blijft je lijf (net als je zoontje) herhaaldelijk zeuren om het missende aspect en zul jij je ook zelf BLIJVEN vervelen en niks leuk vinden, behalve af en toe nog maar wat snoepen.

Je lijf zal dan blijven zeuren om JOUW aandacht en JOUW tijd en zeuren om de missende ESSENTIËLE bouwstoffen.

Wist je dat wanneer DAT (het al een poos missen van essentiële bouwstoffen) dus OOK aan de orde is wanneer jij je verveelt?

Vraag:

  • Verveel jij je vaak?
  • Eet jij vaak uit verveling?
  • Zeurt jouw lijf ook veel?
  • Geef jij je lijf WEL voldoende tijd, aandacht en vooral ook WEL (nog VOOR verveling toe slaat) voldoende essentiële bouwstoffen?

Josien Schuttevaar

View all posts

Add comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Aangenaam!

Mijn naam is Josien Schuttevaar. Ik ben diëtiste/voedingsdeskundige. In 2013 ben ik mijn eigen praktijk begonnen genaamd Personal Weightloss. Op mijn website kun je alles lezen over voeding, wat ik voor je kan doen en een beetje over mij.

Josien Schuttevaar

Gratis en vrijblijvend advies

Wil je weten hoe ik jou kan helpen om je doelen (m.b.t. het optimaliseren van je gezondheid en het controleren van je gewicht) te bereiken? Vul dit formulier dan in en ik geef je gratis en vrijblijvend advies. Het bereiken van je doelen is ook voor jou weggelegd!