“Jippie, papa is thuis!” of “Shhtt, nu even rustig doen, papa is thuis.”
Vandaag is het vaderdag.
Een “opgelegde” feestdag waar je wel of niet iets mee hebt of aandacht aan besteed.
Hier kan je aan mee doen of je principieel van los worstelen.
Een dag met voor sommigen enige druk op het uiten van liefde naar de vaderfiguur in je leven toe, welke positief, maar ook negatief kan emotioneren en gevoelens los kan maken, voor de één meer dan voor de ander.
Los van dat iemand nou ooit heeft bedacht dat vandaag de dag is dat we vaders in het zonnetje zetten, zomaar een willekeurige dag van de 365 die er in een jaar zitten, en of je je daar wat van aan trekt of wilt trekken dat iemand dat ooit zo bedacht heeft, heeft ieder individu sowieso WEL een vader.
Die vader heb je wellicht nooit gekend.
Nooit gekend, doordat deze nooit aanwezig is geweest in je leven of niet lang aanwezig is geweest in fysieke zin.
Of nooit gekend, doordat je vader meer een “aanwezigheid” vormde, maar ofwel nooit echt contact met jou heeft kunnen maken of willen maken, ofwel niet in staat was veel van zichzelf te laten zien of veel gevoelens te tonen, waardoor hij er misschien wel is en was, maar je hem voor je gevoel nooit hebt gekend, nog niet kent en wellicht ook nooit echt zal leren kennen.
Hij heeft wellicht nooit in jou geïnvesteerd, jijzelf wellicht ook niet in hem, wanneer je de kans kreeg.
Toch ben jij voort gekomen uit een moeder en een vader, want om een mensje te vormen, heb je zowel mannelijke zaden en een vrouwelijke eicel nodig; dat is nog steeds zo!
De aan- of afwezigheid van een vader en diens meer of minder grote rol in je opvoeding, kan dan ook, net als je moeder, mee hebben gespeeld bij de ontwikkeling van de persoon, welke je nu bent.
Misschien zelfs een dermate grote rol dat je nu onder andere door zijn invloed een heel krachtig individu voelt OF nu zelfs op latere leeftijd nog steeds op zoek kan zijn naar wie je nou eigenlijk bent, waar je voor staat en jouw waarde in de wereld.
Wanneer je WEL een vaderfiguur hebt gekend in je jeugd, los van of deze nou wel of niet veel fysiek aanwezig was en of deze in de momenten van aanwezigheid nou wel of niet veel aandacht voor jou had (in positieve OF negatieve zin) en op die momenten in meer of mindere mate ook wel mentaal aanwezig was (voor jou), kan het moment van samen aan tafel zitten bij de avondmaaltijd (een moment waar veel vaders toch wel EVEN aanwezig zijn) een cruciale rol hebben gespeeld in jouw vorming en opvoeding.
Je hebt bijvoorbeeld vaders, welke een ontspannen en gezellige sfeer kunnen creëren, wanneer zij aan tafel aanschuiven, maar ook vaders, welke juist een gespannen sfeer kunnen crëeren met regels en restricties, vanaf het moment zij eenmaal aanwezig zijn.
Je hebt vaders welke een grote rol spelen in hetgeen op tafel komt te staan en duidelijk een mening vormen over gewenste of ongewenste tafelmanieren en eetgedrag, maar ook vaders, welke zelf haast onzichtbaar aanschuiven, stil hun bord leeg-eten ongeacht wat daar op ligt, niks lijken waar te nemen en op te merken van hetgeen er verder om hem heen gezegd of gedaan wordt, daar niet aan deel te nemen en vervolgens na de laatste hap weer uit beeld zijn, zeer passief, afwezig en op de achtergrond, nikszeggend, letterlijk EN figuurlijk.
Je hebt vaders, welke de avondmaaltijd als moment benutten om aandacht te hebben voor jou en jouw dag; dat kan door heel breed te informeren naar je dag en open te staan voor alles wat je maar te zeggen hebt en mee gemaakt hebt of enkel maar lijken te informeren naar prestaties of hetgeen henzelf interesseert en daar dan ook duidelijk een waarde-oordeel over uiten of vaders, welke enkel over zichzelf en hun dag praten zonder ook maar enige aandacht voor de ander of vaders, welke totaal NIET deelnemen aan gesprekken en voor wie jij en een ieder aan tafel haast onzichtbaar lijkt te zijn; totaal afgezonderd en passief.
Je hebt vaders welke een kracht uitstralen en je stimuleren in het uiten van je mening en je laten voelen dat je alles kan bereiken wat je maar wilt, maar ook vaders welke zelf onzeker zijn en ogen, het leven en de wereld zelf enkel als zwaar en negatief kunnen aanschouwen en kunnen hebben over gemiste kansen of hetgeen allemaal tegen zit.
Je hebt vaders die je een mooi en waardevol gevoel kunnen geven los van hetgeen je doet, hetgeen je eet, hetgeen je hebt gepresteerd of je uiterlijk, maar ook vaders die enkel hetgeen niet mooi en goed zou zijn aan je qua gedrag, hetgeen je eet, hetgeen je presteert en je (wellicht groeiende of in zijn ogen onverzorgde) uiterlijk kunnen benoemen en daardoor in enkel het halve uurtje per dag dat je vader aanwezig is of was bij de avondmaaltijd, je eigenwaarde kunnen bepalen, zelfs in de jaren welke daarop volgen.
En zo kan ik nog een heel eind doorgaan in het geven van voorbeelden waar je vader of een vaderfiguur in diens meer of mindere aan- en afwezigheid aan tafel jou heeft kunnen beïnvloeden, wat nog invloed kan en zal hebben in heden EN toekomst!
Je vader kan in zijn aan EN afwezigheid (net als je moeder natuurlijk) dan ook een positieve OF negatieve rol hebben gespeeld of nog spelen in JOUW leven, JOUW ontwikkeling, JOUW wereldbeeld, JOUW eigenwaarde, JOUW kracht, JOUW identiteit, JOUW wilskracht en de grondlegger zijn in hoe jij in je latere leven tegen “de man” aan kijkt, hoe jij met mannen omgaat en/of hoe jij toe laat hoe mannen JOU mogen en kunnen behandelen en benaderen!
Wanneer jij nu kijkt en/of terugblikt naar de rol van JOUW vader in diens AAN- of AFWEZIGHEID in en bij JOUW opvoeding:
Kan je dan zijn rol in jouw huidige identiteit omschrijven?
Kan je dan zijn rol in jouw wereldbeeld omschrijven?
Kan je dan zijn rol in jouw karakter omschrijven?
Kan je dan zijn rol in jouw huidige eigenwaarde omschrijven?
Kan je het positieve zien en benoemen van zijn aan- of afwezigheid?
Welke kanten heb je als negatief ervaren en ervaar je wellicht nog steeds als negatief van en uit zijn aan- of afwezigheid.
Heerst er een gemis en zo ja, waar aan?
Welke emotie heb je, wanneer je aan je vader denkt?
Kan je beschrijven hoe jij “de man” ziet en hoe “de man” een rol speelt in je leven en de rol, welke je vader daarin wellicht heeft gespeeld?
Heeft jouw vader voor je gevoel een grote rol gespeeld in jouw omgang met eten, jezelf voeden en verzorgen, jezelf waardevol vinden, je eigen (waarde)oordelen over voeding, gewicht, uiterlijk etc. bij jezelf EN naar anderen toe?
Met welke vaderlijke invloed ben je blij, dat je deze hebt mogen ervaren?
Waar heb je wellicht momenteel “last” van met betrekking tot de rol van je vader in je leven en diens omgang met jou en diens meer of minder liefdevolle aandacht naar jou toe?
Add comment