Ja, JULLIE zijn er inmiddels klaar voor: JULLIE willen een kindje! Echter, jullie lijf kennelijk nog niet..

Ja, JULLIE zijn er inmiddels klaar voor: JULLIE willen een kindje! Echter, jullie lijf kennelijk nog niet..

Vruchtbaarheid.
Het wel of niet makkelijk of tijdig krijgen van een kindje, wanneer je eigenlijk “normale” omstandigheden hebt en je een “normale” vruchtbare leeftijd hebt.
Het lijkt alsof steeds meer twintig tot dertigjarigen, doodnormale koppels, wel zwanger WILLEN worden op een gegeven moment; de één begin twintig al, de ander pas rond de dertig of later, maar dat dit zwanger worden uiteindelijk niet altijd zo vanzelfsprekend gaat en vaak ook vruchtbaarheidsonderzoeken en behandelingen plaats moeten vinden om hierin meer te onderzoeken, verklaren, helpen en ondersteunen.

Zou de hedendaagse eet- en leefstijl hier op van invloed kunnen zijn?
Wat kan je qua eet- en leefstijl betekenen m.b.t. de vruchtbaarheid?

Je hebt al een aantal jaar een stabiele relatie.
Jullie kennen elkaar al door en door.
Hebben al verschillende beproevingen in jullie relatie ervaren door die jaren heen en zonder kleerscheuren door gekomen.
Sterker nog; die omstandigheden hebben jullie waarschijnlijk alleen maar hechter gemaakt.
Tuurlijk kunnen jullie elkaars voors en tegens benoemen en zijn er ergernissen, maar jullie hebben een manier van omgang gevonden, zodat de tegens echt niet opwegen tegen de voors.
Jullie kennen elkaars gebruiksaanwijzing inmiddels wel zo’n beetje en nemen die ter harte, waardoor jullie elkaar telkens wel weer bereiken en vinden, wanneer er zo af en toe een meningsverschil of iets dergelijks heerst.
Jullie hebben een rijk sociaal leven, gezamenlijk EN apart, wat jullie beide belangrijk vinden EN elkaar niet bijt of mee in de weg zitten en hebben inmiddels beide al wat jaren een stabiele baan en van daaruit ook een stabiele, financiële basis ontwikkeld.
Jullie zijn op basis daarvan voor jullie gevoel wel toe aan een volgende stap en kunnen en willen extra verantwoordelijkheden er NU wel bij hebben.
Eerder wilden jullie nog liever vrij zijn en onbeperkt kunnen feesten, nu voelt en klinkt samen thuis een gezinnetje vormen echter aantrekkelijker; jullie zijn tot rust gekomen.
En dit kwam bij jullie beide eigenlijk redelijk gelijktijdig dit gevoel en dat is wel fijn!

Jullie liefdesleven tot nu toe?
Ach, normaal, zo denk je en schat je in op basis van verhalen om je heen, gesprekken met anderen, maar ook eerdere ervaringen uit eerdere relaties wellicht.
Tja, er heerst een man-vrouw verschil.
Wel zeker!
Jij hebt met name behoefte lekker tegen je vriend aan te kruipen, wanneer jullie samen een dag met elkaar hebben door gebracht en leuke dingen hebben gedaan samen of ’s avonds een goed gesprek hebben ervaren (en dat hoeft dan nog niet eens over een leuk onderwerp te gaan hoor!) of samen uit zijn geweest en hij je weer met die glinsteroogjes aan zat te kijken, waardoor je het gevoel krijgt dat jij de mooiste en liefste bent uit de hele ruimte voor hem.
Dit zijn echter dan vaak de avonden dat hij kennelijk zo ontspannen is en op zijn gemak voelt bij je (wat ook wel weer mooi is natuurlijk) dat na zo’n fijne dag of avond, nog even na-zittend, hij op de bank al in slaap valt en dit wordt doorgezet in de slaapkamer en het fijn knuffelen er dan niet van komt.
Hij echter heeft met name “zin” op nou net die dagen of momenten dat jij de hele dag alleen bent geweest en jullie elkaar niet hebben gezien en hij ’s avonds na lekker een biertje te hebben gedronken met z’n vrienden, laat thuiskomt, maar jij al moe bent en half ligt te slapen.
Zijn benadering is dan ook totaal niet subtiel of charmant en doet jou nou niet bepaald porren tot hem “lief te hebben” in die toestand, waarbij je haast het gevoel hebt dat hij zelf er niet bepaald bij betrokken is of ook maar merkt wie er naast hem ligt en wat hij aan het doen is, wat het nogal onpersoonlijk maakt voor jou.
Dit betekent dat jullie de gulden middenweg hierin; de momenten dat jullie WEL oog en aandacht hebben voor elkaar en samen lekker vroeg naar bed gaan en elkaar wel zo lief en leuk vinden op dat moment, maar ook die dag al leuk en lief vonden en er geen onbegrip of alleen-gevoel heerste, niet heeeeel vaak voor komt, zoals je wel eens hoort bij anderen, maar ja, dat is ok, en ook wel normaal vinden jullie beide.
Nou ja, niet dat jullie daar over praten, maar jullie maken er beide geen probleem van, dus gok je dat.

Nu jullie samen hebben besloten een kindje te willen, wat verandert er?

Jullie stoppen sowieso met voorbehoedsmiddelen en verder?
Tja, verder verandert er niet zoveel.
Ja, de frequentie dat jullie seks hebben (al zou jij het liever ervaren als “de liefde bedrijven”) is wel toegenomen ook met name vanuit de gedachte dit kindje te willen heb je het idee.
Je had gedacht en gehoopt dat het samen praten over het krijgen van een kindje en hoe dit zou zijn en hoe je de opvoeding voor je ziet etc. tot momenten van goede gesprekken zou leiden, die jou wel zeker in een knuffel-mood zouden brengen, waardoor de frequentie zou toenemen, maar helaas is het meer het geval dat hij, wanneer hij nu laat thuiskomt, een biertje op heeft en “zin” heeft, zonder na te gaan of jij dit ook hebt of moeite te doen eerst wat aandacht te besteden aan jou of die avond of dag iets liefs te hebben gedaan of gezegd, je helpt herinneren aan dat JIJ (dan is het opeens jij, en dus niet meer jullie samen) graag een kindje wil, waardoor je merkt dat je nu op die momenten, waar jij eerder toch echt niet wilde, met enige tegenzin helaas, toch “seks” hebt, wat dan helaas niet helemaal voelt als de liefde bedrijven.

Hoewel de frequentie van seks dus is toegenomen, raken jullie echter maar niet zwanger.
Stress kan daarin meespelen heb je wel eens gehoord en gelezen als ook overgewicht.
Wat gebeurt er?
Aangezien JIJ opeens de stresskip blijkt te zijn van jullie beide, want JIJ hebt NOOIT zin in seks, neemt NOOIT initiatief en HIJ altijd wel en ALS jullie dan seks hebben JIJ degene bent die dan nogal krampachtig is, doet en kan doen.
Ligt het ALLEMAAL aan jou.
Ook JIJ bent degene die wat kilootjes teveel heeft!
Dus ook dat ligt aan en bij JOU.
JIJ moet dan ook veranderen!

Eerder waren die kilootjes teveel bij jou of jullie nooit een issue geweest of ter sprake gekomen!
Hoewel..jij zat er eigenlijk altijd wel mee, maar liet dit niet zo merken en had altijd het idee dat hij het allemaal wel prima vond, aangezien hij daar niks over zei en ook niet bepaald stimuleerde in gezonde keuzes, wanneer jullie op de bank tv zaten te kijken.
Dit blijkt dus kennelijk niet te kloppen, merk je nu wel weer.
Dit alles maakt de sfeer tussen jullie niet veel leuker en vrolijker.
Alles ligt nu bij jou.
De druk ligt bij jou.
Jij moet veranderen.
Jij wil toch kinderen?!
Lukt dat dan niet, dan ligt dat aan jou, maar kan dat en zal dat ABSOLUUT NIET aan hem liggen.

Wat doe jij?
Je gaat op dieet.
Flink streng ook.
Probeert niet meer te snoepen, probeert minder te eten en de lekkere, vette dingen te mijden.
Van het SAMEN zwanger willen worden en daar SAMEN aan werken, dus ook SAMEN werken aan het helpen jou af te laten vallen is helaas geen sprake.
Leuk zou het geweest zijn, wanneer hij moeite zou doen ook mee te denken in het bereiden van gezonde maaltijden en hapjes voor bij de tv en deze dan ook samen te bereiden en op te eten, dus allebei, wat dan voor jouw gevoel ook weer een hele mooie aanleiding zou kunnen zijn tot het afsluiten van zo’n gezamenlijke inspanning in lekker knuffelend in bed belanden, maar nee..

Hij hoeft toch zeker niet af te vallen en hij wil z’n maaltijden eten zoals hij altijd at en eet en jij moet dan maar iets anders eten, wanneer jij dat zou willen.
Ook stopt hij de zakken chips doodleuk in het karretje , waar jij dat nu niet meer doet en trekt deze open, waarbij jij dan zelf maar moet zorgen voor iets anders wat jij dan wil eten ofwel “gewoon” dit moet kunnen weerstaan.
Wanneer jij WEL een keer met hem mee-eet van zo’n makkelijke maaltijd of een hap van de chips neemt, baal jijzelf eigenlijk al wel genoeg, maar waar hij eerder daar nooit iets van zei, helpt hij je nu tegenwoordig na deze happen (en dat vind je best gemeen) herinneren aan dat je af wil vallen omdat je zwanger wilt raken, dus dat je dat niet moet doen!

Dat zijn nou niet bepaald situaties, waaruit je erg veel zin of neiging krijgt om hem te gaan knuffelen: lekker makkelijk praten allemaal voor hem!
Waardoor je na dit soort situaties eigenlijk eerder geneigd bent juist met je rug naar hem toe, kwaad op hem, jezelf en/of verdrietig, liever te gaan slapen dan te willen knuffelen (of net wil doen of je al slaapt, want je voelt je slecht en hebt geen zin, geen zin in hem en geen zin in seks).
Wanneer je WEL seks hebt, herinner je je helaas ook zijn opmerkingen, zijn makkelijke houding, door alle druk bij jou te leggen, waardoor je absoluut niet kan genieten van het knuffelen, er wat tegenzin heerst en het hebben van seks best wel een negatieve lading begint te krijgen en eigenlijk haast alleen nog maar draait om het functionele: het krijgen van het kindje.

Oei..dat is niet zo’n positieve ontwikkeling!
Ook niet met betrekking tot die stabiele basis die jullie ervoeren en die jullie deed voelen dat je er klaar voor was samen, klaar voor een kindje; daar kan je zelfs nu soms aan twijfelen!
Dit alles maakt dat jij bij het alleen thuis zijn, twijfelend aan alles; je relatie, maar ook jezelf, je lichaam je mooiheid etc. stiekeme eetbuien krijgt.
Dat helpt ook niks..al zeker niet bij je gevoel van mooiheid, eigenwaarde en je behoefte aan knuffelen en je inschatting hoeveel behoefte hij hieraan zal hebben met je duidelijk NIET afgevallen lijf nu!

Lichamelijk is er nu DES te meer reden ontstaan om moeizaam zwanger te raken.

Wanneer is er namelijk de grootste kans zwanger te raken en wat heeft zowel invloed op vruchtbaarheid, maar ook de “zin” in seks/knuffelen?

Een stabiele hormoonbalans.
– Een regelmatig voedzaam eetpatroon helpt daar erg bij (jij tracht wel gezond te eten, maar hebt dus nu wel extreme uitschieters hierin)
– Het eten van pure, mooie, voedzame, onbewerkte ingrediënten en hierin niet tekort schieten helpt hierin en dan met name ook de bouwstoffen van hormonen hierin voor komend: eiwitten en vetten (door op een extreem dieet te gaan schiet je echter flink tekort hierin)
– Het minimaal ervaren van stress helpt hierbij (deze is helaas toegenomen met de wens kinderen te willen en hoe jullie omgang met elkaar hierdoor is veranderd)
– Een voldoende hoeveelheid vet (onbewerkt, natuurlijk, mooi vet) helpt hierbij (jij hebt jezelf echter op een vetarm dieet gezet)
– Positieve aandacht, complimenten, samenzijn, liefdevolle aanrakingen etc. helpen hierbij (deze zijn helaas door toenemende irritaties en het gevoel er alleen voor te staan niet toegenomen, eerder afgenomen)
– Het niet of minder eten/nemen van belastende niet-voedzame stoffen, welke de darmen en lever doen (over) belasten, van waaruit lichamelijke stress en hormonale disbalans ontstaat helpt hierbij (iets wat jij wel probeert, maar hij totaal niet in helpt en nu jij niet altijd even vrolijk bent, steeds vaker tevoorschijn trekt en gewoon naast en bij je zit te eten zelfs)
– Ontspannende activiteiten, beweging, welke niet overmatig is, spiergebruik en -opbouw helpt hierbij (iets waarin eigenlijk niks is verandert en waar je met je huidige stress en onaantrekkelijke gevoel ook niet echt zin in hebt)

Wat zou nou heel mooi en fijn zijn, wanneer jij EN je vriend zwanger willen raken en je merkt dat dit moeizaam gaat?

SAMEN hier aan te werken!

SAMEN, wanneer één van beide overgewicht zou hebben ofwel beide, maar OOK wanneer je dat niet zou hebben, aandacht gaan besteden aan mooie, gezonde gewoontes SAMEN aanleren.
Mooie boodschappen hiervoor SAMEN te doen en samen te bereiden en SAMEN te besluiten dit BEIDE te eten, want jullie willen BEIDE zwanger worden en dit is voor BEIDE belangrijk en helpt de sfeer en legt GEEN schuld of verantwoordelijkheid bij de één OF de ander.
SAMEN ook afspraken te maken over OF er andere lekkere dingen gehaald hoeven en moeten worden en SAMEN praten over wat jullie beide nou eigenlijk prettig en fijn vinden en jullie in de “mood” brengt en dat eindelijk eens van elkaar ontdekken en leren kennen.
SAMEN het zoeken naar de gulden middenweg.
SAMEN wellicht ook een ontspannende bewegingsvorm zoeken, welke gericht is op spieropbouw en daardoor ook gunstigere hormoonbalans..
SAMEN dus in plaats van ieder voor zich!

Geen schuldgevoel, druk, vingertje wijzen, opeens druk leggen op de ander, chanteren met eetpatroon, gewicht, de wens zwanger te raken en de rol hierin van de ander.

Willen jij en je vriend zwanger worden?
In hoeverre zijn jullie hier op een gezonde, maar ontspannen, liefdevolle manier SAMEN aan aan het werken?
Een idee om SAMEN een keer langs te komen OF mij te mailen om hierover te praten?
Sowieso het deel “goede zorg voor jezelf m.b.t. voeding en invloed van voeding op hormoonbalans”, maar misschien ook maar gewoon alles wat hierin mee speelt en van invloed op is en stress zou kunnen leveren aangezien niet alleen stress door ongezonde voeding, maar ook stress door communicatie-issues de hormoonbalans verstoort?