Insulineresistentie; een veel voorkomend en helaas groeiend probleem
Vaker heb ik al met de term insulineresistentie gegooid en dit in verband met zowel overgewicht, maar ook in verband met de hedendaagse voeding en diabetes.
Vrijdag sprak ik over “ondervoeding” en het feit dat dit HELAAS een hedendaags fenomeen aan het worden lijkt en aan de orde is en kan zijn, waar onze hedendaagse voeding helaas sterk in bijdraagt.
Zowel de bewerkingsgraad van deze hedendaagse voeding en dat wat ons lichaam minder goed kan met bewerkte voedingsstoffen t.o.v. minder tot niet-bewerkte voedingssstoffen, maar OOK de verhoudingen tussen deze (bewerkte) voedingsstoffen, welke een nadelige uitwerking op elkaar en als gevolg ook ons lichaam, stofwisseling en hormoonbalans heeft, draagt hieraan bij.
Net als ondervoeding, waar bij velen behoorlijk ongemerkt en onbewust, als gevolg van ons hedendaagse eetpatroon, HELAAS vaak sprake van is, is OOK insulineresistentie een veel voorkomend probleem en helaas ook vaak ongemerkt (in eerste instantie).
Ook dit is namelijk iets wat MAKKELIJK kan ontstaan en ontwikkeld kan worden, zowel als gevolg van overgewicht (een ander hedendaags veel voorkomend probleem), en dan met name bij overgewicht met vetopslag in de buikregio (op en rondom/in je organen), maar welke OOK voorkomt als gevolg van ons reguliere hedendaagse eetpatroon OOK, wanneer je qua gewicht of BMI (welke je lichaamsvetverdeling EN lichaamsvetpercentage niet mee nemen en incalculeren) met een (volgens deze normen en maatstaven)”gezond gewicht”en “gezond BMI” rond loopt!
Hiermee rondlopend; met een lichaam welke in meer/minder mate insulineresistent is geworden, onbewust ook weer helaas, kan ver strekkende gevolgen hebben voor sowieso hormoonbalans en uiteindelijk ook je gewichtscontrole (vetopslag), maar zolang je daar de gevolgtrekkingen NOG niet van ervaart, dus zolang en wanneer je NOG WEL een gezond gewicht en BMI hebt, WEL in dat geval OOK al gevolgtrekkingen heeft voor je bloedsuikerwaardes EN vetzuurgehalte in je lichaam en dus invloed heeft op (en dus een risicofactor vormt voor) zowel hart- en vaatziekten en diabetes!
Maar ook dit (net als ondervoeding) voel je niet zozeer, merk je niet zozeer en zal je als gevolg dus ook niet zo snel of tijdig op inspelen qua aanpassingen in je voeding (en dan met name in de verhoudingen tussen voedingsstoffen EN de voedzaamheid/bewerklijkheid van je voeding!) dan eigenlijk mooi zou zijn ter preventie van dit alles.
Want ja, gelukkig is dit iets, waar je qua voedingskeuze WEL op in kan spelen en wat dus met een bewuste voedingskeuze (in SOORT voeding, maar ook VERHOUDINGEN tussen voedingsstoffen) beïnvloed kan worden ten gunste; ter voorkoming OF vermindering (wanneer dit al (ongemerkt) zou heersen).
Wat is insulineresistentie?
Insulineresistentie is een lichamelijke toestand, waarbij je alvleesklier (nog wel) het hormoon insuline afgeeft als reactie op het stijgen van je bloedsuikerspiegel (welke stijgt na het eten van koolhydraten (glucose) OF wanneer onder invloed van stress je bloedsuikerspiegel stijgt doordat het stresshormoon cortisol koolhydraten (glucose) vrij maakt/creëert vanuit ander weefsel en je bloed in stuurt) en deze nog wel zijn reguliere taak (het binnenloodsen van deze koolhydraten (glucose) in je cellen om aldaar als brandstof dienst te kunnen doen) WIL uitvoeren, maar de cellen hier niet of niet goed (meer) op reageren; deze stellen zich hier niet meer voor open/reageren hier niet of niet goed meer op!
De “normale” toestand is namelijk dat na het stijgen van je bloedsuikerspiegel het hormoon insuline “contact” maakt met receptorcellen op je cellen en deze bij wijze van spreken “hun deurtje” als gevolg/reactie op dit contact of dit signaal (kloppen op de deur van de cellen) openstellen om de glucose binnen te laten.
Wanneer je insulineresistent bent, gebeurt DIT dus niet of niet goed meer: de deurtjes blijven dicht!
Het gevolg is dan dat deze glucose (brandstof) niet of minder goed in onze cellen aan komt en we dus wel heel leuk koolhydraten kunnen blijven eten in die toestand, maar deze niet benut kunnen en zullen worden (en je dan ook geen energie en verzadiging zal ervaren, zoals normaal gesproken, wanneer dit proces wel gunstig verloopt), maar OOK betekent dit dat deze onbenutte koolhydraten als gevolg dan (TE LANG) in je bloedbaan blijven!
Koolhydraten, ofwel suikers, in je bloedbaan, maken je bloed stroperig en dik.
Dit tast onze vaatwanden aan, waardoor deze vatbaar worden om “dicht te slibben” EN veel makkelijker ontstekingen kunnen ontstaan in onze aderen/vaatwanden, maar ook (orgaan)weefsels.
Dit is iets wat ERG nadelig is m.b.t. hart- en vaatziekten en insulineresistentie vormt dan ook een risico-factor voor hart- en vaatziekten.
Dit dichtslibben van onze aderen, ontstekingen in ons lichaam en vaatwanden, vetopslag in en op onze (orgaan)weefsels zien wij vaak als gevolg van teveel vet eten, maar je begrijpt uit dit alles misschien al wel dat juist een voeding met een hoog gehalte aan (met name bewerkte) koolhydraten, vooral wanneer deze niet (tijdig) de bloedbaan weer verlaten, dit juist creëert en kan creëren en nog niet eens zozeer de vetten welke we zelf eten!
Wanneer eenmaal sprake is van insulineresistentie en onze bloedsuikerspiegel te hoog blijft gaat ditzelfde hormoon de glucose, welke dan niet zo goed de cellen meer in geloodst kan worden, omzetten tot vet.
Dat kan dit hormoon namelijk.
Dit vet echter moet hij dan zomaar ergens “dumpen” en helaas wordt dit vaak gedumpt wederom op en om onze organen, alwaar nou juist die receptoren zaten.
Dit betekent dat de receptoren, welke wellicht NOG WEL konden reageren op insuline en hun “deurtje” konden en wilden openen, dit op den duur OOK niet meer kunnen of doen, waardoor onder invloed van het hormoon insuline zelf, de insulineresistentie ook alleen maar groter en groter wordt!
Althans, wanneer wij gewoon doorgaan met dezelfde vorm en mate van koolhydraten te eten, want met name DIE dragen hier zeer nadelig aan bij en houden dit in stand.
Wat las je nou vrijdag wat aan de orde is, wanneer je kijkt naar onze hedendaagse, (voor)bewerkte en (voor)bereide voeding?
Deze bevat naar verhouding een TE hoog gehalte aan koolhydraten en deze koolhydraten zijn dan ook nog eens grotendeels (voor)bewerkt, waardoor deze veel sneller en heftiger dan koolhydraten als brandstof nodig zijn en door ons lichaam benut KUNNEN worden onze bloedbaan in “schieten”.
Ons lichaam gaat en moet als gevolg van DIE voeding VEEL meer EN veel vaker insuline afgeven dan zou moeten en hoeven gezien onze lichamelijke activiteit.
Doordat deze koolhydraten in onze hedendaagse voeding allemaal ECHT NIET goed benut en verwerkt kunnen worden (door hun vorm en verhouding ten opzichte van andere voedingsstoffen) EN onze hormoonbalans verstoren en hierdoor onze eetlust bepalen met het al VEEL TE SNEL schreeuwen om meer, wanneer je deze gegeten hebt, raken onze voorraden, welke ons lichaam heeft om koolhydraten te bewaren voor later (in lever en spieren) al heel snel vol.
Zitten deze eenmaal vol DAN gaat en zal insuline de overige koolhydraten, welke het nergens meer “kwijt” kan dus omzetten tot vet en “zomaar ergens” opslaan, waardoor het bijdraagt aan insulineresistentie.
Wat is nou het gevaar?
Je buikholte en de ruimte op en om je organen is redelijk groot.
Insulineresistentie en een flinke vetopslag in en om je organen kan dan ook al flink spelen zonder dat jij ogenschijnlijk “dik” bent; je heb hooguit een “buikje” en ervaart waarschijnlijk pieken en dalen in je eetlust, maar veel te zwaar qua gewicht of dikke ledematen of een opgezet gezicht o.i.d. hoef je dus helemaal niet te hebben, terwijl je dus WEL met een insulineresistent lichaam rond kan lopen als ook vetopslag in je buikholte!
Je las hierboven dat wanneer er insulineresistentie heerst, dit een groeiend probleem kan zijn, wanneer je hier NIET op in speelt en de verhoudingen tussen koolhydraten, eiwitten en vetten in je voeding NIET zou gaan aanpassen EN de bewerklijke, vezelarme variant van koolhydraten NIET zou gaan mijden: vetopslag neemt dan alleen maar toe en ook vetzuurgehalte EN bloedsuikergehalte blijven dan “schadelijk” hoog met risico’s voor zowel diabetes als hart- en vaatziekten als gevolg.
Echter, doordat je geen ogenschijnlijk overgewicht hebt, niet veel te zwaar hoeft te zijn en je zomaar een normaal BMI kan hebben, wanneer je wellicht WEL insulineresistent bent (welke je lichaamsvetvercentage niet mee neemt in zijn calculatie), ZAL je je voeding helaas niet of niet snel of tijdig aanpassen op bovengenoemde factoren: je zal hoogstwaarschijnlijk niksvermoeden “normaal” blijven eten.
En laat nou net de “norm” tegenwoordig een hoog gehalte aan koolhydraten en dan ook nog eens de bewerklijke varianten zijn!
Wetende dat zowel ondervoeding (vrijdag beschreven), maar ook het vandaag beschrevene “insulineresistentie” sluipend aanwezig kunnen zijn als gevolg van deze norm, wordt het niet eens tijd dat deze norm gaat veranderen?
Beginnen bij jezelf en je omgeving hierin mee nemen en bewust van maken is al een begin, dus deel je dit bericht?
Add comment