We hebben allemaal zo onze gewoontes.
’s Avonds, vaak samen met een ander, een kopje koffie drinken bijvoorbeeld.
Koffie zonder iets erbij ervaren we vaak als erg kaal, dus nemen we iets bij de koffie.
Hetgeen je hierbij neemt of eet, tja, moet natuurlijk wel bij koffie smaken en passen en tja, dat is toch echt wel iets zoets.
Dus we nemen ofwel een koekje of chocola bij de koffie, want DAT is een logische combinatie.
Soms mondt dit ook wel uit in MEER koekjes of MEER chocola dan 1 koekje of 1 blokje, 1 stukje of 1 bonbonnetje.
Met name wanneer dit zo voor het grijpen ligt en niet al in de keuken netjes één van bij de koffie is gelegd, na een energie-vergende dag en/of wanneer we alleen thuis zijn, zo merken we.
Dit doen we al sinds jaar en dag.
Waarom is dit onder andere bij velen een gewoonte?
Waarom is DIT nou juist iets wat de behoefte op dat moment van de dag bevredigt (terwijl we in ons achterhoofd weten dat het nou niet bepaald iets is wat voedzaam is en ons lichaam NODIG heeft) en iets anders, iets voedzaams niet?!
Waarom bevredigt iets wat ons lichaam niet nodig heeft zo en kan het hier ook om vragen en blijven vragen, terwijl we beseffen dat het dit ECHT niet nodig heeft?
We merken namelijk dat wanneer we WEL iets hartigs EN voedzaams eten om en nabij dat koffie-moment, ook al smaakt dat niet zo goed bij elkaar en ervaren we dit minder als “gezellig” de hang naar deze koffie EN het zoet toch blijft ook al weet je met je verstand dat je lichaam toch ECHT veel meer heeft aan het voedzame hapje en niks heeft aan de zoetigheid; het blijft er wel om vragen en als gevolg kom JIJ hier toch ook steeds weer op uit ook al probeer je het af en toe, vanuit je verstandelijke beredenering dat iets voedzaams beter is, niet te doen of iets anders te eten?!
Dit kan onder andere te maken hebben met en verklaard worden uit ons stressvolle, gejaagde leven wat we toch wel vaak en veel ervaren.
Tijdens die gejaagde, hectische dag namelijk hebben je hersenen allemaal prikkels te verwerken.
Dopamine is de neurotransmitter, welke je onder al deze prikkels van energie moet en kan blijven voorzien en je alert kan houden.
Echter, de hoeveelheid aan prikkels en mate van prikkels is bij velen dermate hoog(en mate van ontspanning overdag minimaal), dat tegen de tijd dat jij ’s avonds rond koffietijd op de bank of in je stoel ploft, het dopamine-systeem al helemaal is uitgeput.
Dit systeem, deze neurotransmitter moet jou van geestelijke energie voorzien, dus is deze uitgeput, ervaar jij ook uitputting.
Deze uitputting ontstaat overdag: EN door de mate van stress en prikkels EN tekort aan ontspanning overdag, maar tevens door een helaas vaak onregelmatig eetpatroon en daarbij een tekort aan anti-oxidantrijke voeding en vetten (en soms ook eiwitten, welke de bouwstoffen van neurotransmitters vormen), welke ten tijde van die dag uitputting wat op hadden kunnen vangen of hadden kunnen voorkomen.
Wanneer eenmaal ergens op je dag deze uitputting toe slaat (en bij sommigen is dit ook al overdag, dus niet pas ’s avonds) is het enige wat je dan nog geestelijke energie kan verschaffen en jou of het moment “gezellig” kan maken of dit moment als gezellig te kunnen ervaren (waar je geestelijke energie voor nodig hebt, want ben je moe, geestelijk moe, vind je even niks meer leuk en ben jij zelf ook vaak niet meer in staat leuk te zijn, heb je wellicht wel eens gemerkt) iets wat het dopamine-systeem nog enigszins kan aanwakkeren.
Zowel cafeïne als suikers kunnen dit dopamine-systeem aanwakkeren; hartige, voedzame voeding, welke niet tot nauwelijks invloed heeft op je bloedsuikerspiegel of hormoonbalans helaas niet.
Dit is echter maar een zeer kortstondige, tijdelijke stimulatie, waardoor je er op den duur wel steeds meer van en voor nodig hebt, wil je er eenzelfde “boost” nog wel uit kunnen halen.
Vandaar, wanneer je WEL geestelijke stress hebt ervaren EN overdag tekort bent geschoten in anti-oxidanten en vetten met name en soms ook eiwitten en ’s avonds je uitgeput bent geraakt, kan JIJ zonder cafeïne en iets zoets, de avond helaas niet zo gezellig ervaren en ben jijzelf wellicht ook niet zulk gezellig gezelschap voor een ander, wanneer je dit niet neemt of iets anders neemt, dus zonder deze stimulanten, want dan slaat de moeheid toe.
Je bent en wordt afhankelijk van deze stimulanten.
Wil je afvallen, dan besef je je dat dingen als chocola of koek bij de koffie niet zo erg mee helpt in het afvalproces, dus hebben mensen de neiging zich dit te ontzeggen.
Wanneer ze echter niks aan de mate van stress overdag veranderen EN hun eetpatroon ook DAN overdag nog tekortschiet in anti-oxidanten en vetten (en soms ook eiwitten), zal de uitputting ’s avonds net zo goed toe slaan ten tijde van je afvalproces en misschien nog wel heftiger, waar je misschien door afvallen NOG minder vetten bent gaan eten EN er ’s avonds door het niet willen nemen van het koekje extra stress wordt ervaren!
Oh, wat kan je dan onrustig en chagerijnig en kan je als gevolg extreem moe worden en oh, wat is het dan vervelend hoe je DAN wordt tegen en voor je omgeving.
Gezelligheid is ver te zoeken!
Afvallen wil je, maar zo wordt het er niet leuker op en je hebt ook moeite dit zo vol te houden, wanneer je lichaam om iets zoets schreeuwt, dus eigenlijk om de geestelijke stimulus schreeuwt en dit vervolgens toch proberen niet te nemen, omwille van je gewicht voor niemand leuk blijkt.
Je voorziet dat je dit dan ook op den duur niet vol zal houden, dus op een gegeven moment begin je maar WEL weer aan je koekje bij de koffie.
Door de extra stress die nu is ontstaan echter, want je wilde zo graag afvallen en baalt ervan dat je niet zonder je koekje kan, welke niet helpt bij het afvallen, kan je het nu helemaal maar moeilijk bij één koekje houden en je raakt hierover de controle kwijt met als gevolg dat daar waar je af wilde vallen, je in een frustrerend cirkeltje kan raken en zelfs aan komt in gewicht door overdag elke dag EXTRA streng te zijn (en jezelf en je lichaam daardoor extra stress en prikkels en tekorten te bezorgen), maar dit ’s avonds keer op keer niet vol te houden.
Je kan dan gaan proberen (en ik kan je dat sowieso aanraden, maar vaak doet of durft men dit niet, JUIST wanneer je voorgaande avonden de koekjes hebt gegeten) de komende avonden NIET je avond gestrest in te gaan met een verbod, dus NIET te focussen op jezelf het koekje te ontzeggen, maar iets te bedenken wat je op basis van mooie eiwitten, een klein beetje vet, groente en wanneer je geen hoge mate van overgewicht of diabetes zou hebben, eventueel wat fruit WEL kan eten en je OOK als lekker en misschien zelfs als gezellig kan ervaren en in vervolg DAAROP te focussen bij het ingaan van je avond.
Dit zal namelijk wat stress voor zowel jou als je geest schelen en daardoor ben je vast ook wat aangenamer gezelschap en kom je de avond rustiger door, bij voorbaat al.
Maar…wanneer je alsnog niks aan je stress en tekortschieten aan voedingsstoffen overdag doet, zal dit helaas alsnog niet bevredigen, aangezien de uitputtingsslag dan alsnog overdag heeft plaatsgevonden en enkel stimulerende stoffen, zoals suiker en cafeine, welke dan niet voldoende in dat voedzame hapje zitten, op het moment van uitputting nog kunnen bevredigen en energie kunnen verschaffen.
En eiwitten, vetten, groenten, eventueel wat fruit…dat past toch nog steeds niet bij de koffie!!! Je weet bij voorbaat al dat dat ook niet gaat werken.
Wil je dit cirkeltje dan ook doorbreken, zul je:
EN overdag moeten trachten wat ontspanning in te bouwen
EN overdag een breed en ruim en gevarieerd en regelmatig aanbod van eiwit, vet, groenten en (wanneer je niet een te hoge mate overgewicht of diabetes hebt) fruit moeten creëren
EN ’s avonds een nieuwe gewoonte met iets lekkers moeten creëren of aanleren met wederom eiwit-vet-groenten of fruit prima, MAAR de associatie van koffie met iets zoets moeten doorbreken (wat dan wel zou moeten kunnen lukken, wanneer de uitputting nu door de aanpassingen overdag wellicht is voorkomen, waardoor nu ook andere stoffen weer kunnen bevredigen buiten cafeïne en suiker om en je nog wat energie over hebt om de avond hoe dan ook nog wel als “gezellig” te ervaren en zelf nog gezellig te kunnen zijn.
Wanneer jij iets mist bij de koffie, kan je dan ook verklaren waar dit uit voortkomt?
Wat wil, kan en ga jij, zowel overdag als ’s avonds op dat moment doen (bedenken, voorbereiden, eten) om dit gemis zowel te voorkomen, maar ook een nieuwe gewoonte aan te leren, waardoor je dit op lange termijn niet meer hoeft te missen?
Add comment