Het is en blijft voedzaam, maar je lichaam kan er niet mee omgaan
Je hebt een erg stressvolle periode ervaren waarin je niet zo goed voor jezelf hebt kunnen zorgen.
Je eetpatroon was onregelmatig en met name gebaseerd op makkelijke producten rijk aan koolhydraten.
Je moet toegeven dat je waar je op sommige momenten door dit alles soms het eten vergat, je later op zo’n dag ook wel eens remmeloze eetbuien hebt ervaren en dan ook met name in die makkelijke, koolhydraatrijke categorie.
Als gevolg van deze periode ben je aan gekomen in gewicht.
Anderen zien dit wellicht nog niet eens zo, want je gezicht is niet veel boller geworden, je benen ook niet, maar je buik is duidelijk dikker geworden.
Iets wat je voor anderen eigenlijk nog best kan verhullen, maar waar jij toch, met name mentaal, behoorlijk “last” van hebt.
Nu de stress wat achter je ligt gelukkig ben je gemotiveerd en heb je weer wat meer energie over om de zorg voor jezelf aan te scherpen.
Weg met die gemaksvoeding besluit je dan ook meteen!
Echte, natuurlijke voeding, daar richt je je op.
Niet al te veel, niet al te vet, veel bewuster en veel regelmatiger, zodat je zo’n stressvolle eetbui en inhaalslag kan voorkomen, welke je ervoer na een dag van te weinig en te makkelijk eten.
Volkorenbrood, volkoren crackers, havermout, fruit, muesli, zilvervliesrijst, volkoren pasta.
DAT zijn NU de koolhydraten waar je je op gaat richten; de natuurlijke, vezelrijke en voedzame varianten in plaats van al die snelle suikers en sterk bewerkte “witte” koolhydraten welke je in de stressvolle periode vooral at.
Eigenlijk ook veel lekkerder en verzadigender zo merk je meteen alweer nu je er weer meer liefde, aandacht en voorbereiding(stijd) in stopt en daarnaast veel werkt met groenten hierbij en hierdoor EN mooie vetten.
Alleen bij het zien van je inkopen en hetgeen er nu op je bord ligt voel je je al gezonder!
Een duidelijk betere zorg voor jezelf!
Het doet je meteen al beter voelen en ook wel wat trots, want de afgelopen periode was echt wel zwaar en niet iedereen lukt het dan de zorg voor zichzelf dan nog belangrijk te vinden, eenmaal uitgeput daarvan en daardoor.
Vaak is men dan moe en wordt men wat lusteloos en onverschillig na en door zo’n periode.
Dat voel en merk je ook wel aan je lijf, maar je vertikt het hieraan toe te geven en wil juist het beetje energie dat je nog WEL ervaart in een goede zorg voor jezelf steken, wetend dat je enkel daaruit uiteindelijk weer MEER energie kan krijgen en houden!
Helaas..hoe goed je het ook doet en hoe gezond en voedzaam en natuurlijk je nu ook aan het eten bent (want ja, dat ben je!)
Resultaat in gewicht blijft uit en die dikker geworden buik lijkt niet af te nemen, sterker nog; deze lijkt zelfs toe te nemen!
Hoe kan dat nou!?
Je eet zo gezond!
Alles wat je eet is zo voedzaam?!
Klopt..hetgeen je eet is zeker gezond en voedzaam; dat doe je ECHT wel goed hoor, complimenten!
Maar helaas..als gevolg van de voorgaande periode is je lichaam in een (stress)toestand geraakt, dat het even niet zo goed met deze voedzame stoffen, een deel hiervan, om kan gaan.
Hoe kan dit en zit dit?
In de periode van stress, waarin je een CONSTANTE stress ervoer (dus niet even op een bepaald moment vd dag, maar een hele periode lang) constante zorgen en constante stress, onrust, hectiek etc. werd deze stress chronisch, ofwel langdurig.
Bij chronische stress probeert het stress-hormoon cortisol alles in werking te stellen in je lichaam om om te kunnen gaan met deze stress.
Dit hormoon zorgt onder andere voor directe energie naar de spieren vanuit verhoging van je bloedsuikerspiegel.
In diezelfde periode had je een onregelmatig, ongezond en makkelijk eetpatroon boordevol koolhydraten.
Dit verhoogde (helaas) de stress in je lichaam door een tekort aan noodzakelijke voedingsstoffen om goed met de stress om te kunnen gaan EN overschot aan belastende stoffen en suikers (welke je lichaam juist bemoeilijkt om goed met stress om te gaan) EN zorgde je (met dit eetpatroon helaas) ervoor dat de bloedsuikerspiegel, waar deze door cortisol al verhoogd werd en aan het schommelen kwam, door de mate aan suikers in je voeding, nog eens extra verhoogd werd en extra heftig ging schommelen en langdurig te hoog bleef.
Wat gebeurt er normaal gesproken bij een verhoogde bloedsuikerspiegel?
Je alvleesklier gaat het hormoon insuline afgeven.
Dit hormoon zorgt ervoor dat de suikers welke in je bloedbaan zitten, je cellen in kunnen worden geloodst om aldaar verbrand te worden als brandstof, want koolhydraten/suikers kunnen in de bloedbaan niet als brandstof benut worden, dat kunnen ze enkel in de cellen.
Dit doet dit hormoon door bij wijze van spreken “aan te kloppen” op “het deurtje van de cellen”.
Oftewel: insuline maakt contact met de receptoren van je lichaamscellen, waarna deze bij wijze van spreken “het deurtje openen”, zodat de suikers de cel in kunnen.
Dit vond dan natuurlijk ook in eerste instantie gewoon plaats in de stressvolle periode, dus kon je gewoon heel normaal koolhydraten verbranden als energie in de cellen.
Echter, de bloedsuikerspiegel bleef dermate lang te hoog, dat er steeds een overschot was aan koolhydraten.
Meer koolhydraten dan je cellen hoefden of konden verbranden.
Wat doet het hormoon insuline dan?
Het zorgt er dan vervolgens voor dat de overtollige koolhydraten opgeslagen worden in lever- en spiercellen, waar je een voorraadje koolhydraten kan aanleggen/opslaan.
Echter, de stressvolle periode met snel en makkelijk en slecht eten duurde dermate lang en de koolhydraten bleven maar veelvuldig in je eetpatroon aanwezig (met name bij je eetbuien waar je zo een heel pak koekjes kon weg-eten of een stuk chocola of een flink aantal boterhammen) dat deze lever- en spiervoorraden op een gegeven moment vol raakten.
Tja, waar kan insuline de koolhydraten DAN wegstoppen?
Niet meer in die lever en spiervoorraden namelijk!
In de bloedbaan kunnen ze niet blijven, dus ze moeten daar weg!
Wat doet je lichaam, ofwel het hormoon insuline, wanneer je langdurig een TE hoge bloedsuikerspiegel hebt EN de voorraden vol zijn?
Het gaat de dan nog overtollige koolhydraten maar opslaan als vet.
Waar doet het dit?
Vaak in je buikholte ergens, rond en op je organen, dus eigenlijk “waar het maar kan!”.
Door deze vetopslag onder invloed van cortisol en insuline in je periode van stress zijn dan ook de “deurtjes”, ofwel receptoren op je cellen, bedolven geraakt onder een laagje vet.
Wat betekent dit na deze stressvolle periode (voor jou, maar dus ook voor je lichaam) .b.t. de verwerking van koolhydraten?
Ook al eet je na deze periode geen overmatige koolhydraten meer en ook niet de bewerkte, ongezonde varianten, maar dingen als fruit en mooie volkoren granen.
Deze mooiere koolhydraten echter, hetzij wat minder en geleidelijker, komen ALSNOG in je bloedbaan terecht, verhogen de bloedsuikerspiegel en het hormoon insuline moet om deze koolhydraten te kunnen benutten, net zo goed ook dan er voor zorgen dat deze mooie koolhydraten je cellen in worden geloodst.
Dit probeert het dan ook echt wel, maar de receptoren liggen door voorgaande periode onder een laagje vet!
Ofwel: het deurtje kan niet gevonden worden en kan ook niet open!
Gevolg: de koolhydraten kunnen de cel niet in en blijven in je bloedbaan!
Dat kan dus niet, dus moet insuline ook deze koolhydraten maar gaan opslaan en “weg stoppen” als vet.
Ook al waren het niet veel koolhydraten en ook geen slechte/bewerkte varianten!
Hierdoor wordt het vetlaagje op de receptoren groter en groter en je buik dikker en dikker, zolang je in die lichamelijke toestand, waarin je lichaam niet bij machte is de koolhydraten in je cellen te krijgen, gewoon in redelijke/normale mate koolhydraten blijft eten!
Deze heel vervelende lichamelijke toestand wordt ook wel insuline-resistentie genoemd.
Dit kan je (GELUKKIG) omdraaien deze toestand en dit proces, maar dit kan ENKEL door het vetlaagje van je cellen af te krijgen, dus door vet verbranding!
Hiervoor moet je geen stress hebben EN geen stressvolle stoffen bieden aan je lichaam.
Je lichaam gaat namelijk bij stress GEEN vet verbranden; dan verbrandt het bij voorkeur koolhydraten en/of spierweefsel (eiwitten).
Eiwitten en vetten mogen dan ook absoluut NIET ontbreken in je voeding, want dit levert stress, want deze kan je lichaam niet helemaal/allemaal zelf maken EN een tekort hierin houdt je hormonen uit balans.
Vezels, vitamines en mineralen uit koolhydraten kan je lichaam dan TEVENS niet missen, aangezien deze ook ECHT nodig zijn om vetten goed te kunnen verbranden!
Maar ja, de koolhydraten zelf (dus de leveranciers van deze vezels, vitamines en mineralen), droegen nu op dit moment juist bij aan de vetopslag; daar kon je lichaam nu juist even niet goed mee omgaan!
Gelukkig zitten deze vezels, vitamines en mineralen OOK in groenten!
Wanneer je deze groenten dan ook veel, vaak en gevarieerd eet, dan leveren deze een breed aanbod aan vezels, vitamines en mineralen uit koolhydraten ZONDER dat groenten al te veel koohydraten leveren en dus kan je lichaam DAAR wel mee omgaan!
Verkeer je dan ook in deze lichamelijke situatie: heb je vetopslag rond je organen en ben je wellicht insuline-resistent, dan is het verstandig om tot het moment het vetlaagje weer van je organen is en je lichaam DAN wel weer gewoon de gezonde koolhydraten je cellen in kan loodsen, af te vallen met combinaties van eiwit, vet en groenten en de koolhydraten, zo ook dus de mooie voedzame, gezonde varianten, op een laag pitje te zetten, zodat je buik dunner kan worden EN je deze later als het goed is, WEL weer gewoon in enige mate in de gezonde vorm in kleine porties, verdeeld over je dag weer kan eten dan ZONDER hier meteen vetten door op te slaan!
Vermoed jij dat hier bij jou sprake van is en heb je hier vragen over, wil je handvatten of hulp/begeleiding hierbij? Mail je me dan of kom je een keer langs op een gratis intakegesprek?
Add comment