Moe van al het gezeur en gedoe

Moe van al het gezeur en gedoe

Wanneer je geen gezin had gehad
Wanneer je zelf je dag had kunnen bepalen
Wanneer je geen zorgen zou hebben om anderen en anderen je het niet zo moeilijk zouden maken

DAN wist je het wel
DAN zou je lekker in je vel zitten
DAN zou je geen moeite ervaren goed voor jezelf te zorgen
DAN zou je prima op gewicht kunnen blijven

Je zou dan enkel mooie ingrediënten kopen
De tijd nemen daar mooie hapjes en gerechten mee te vormen
Hier je dag mee in te vullen
De tijd voor te nemen
Je weet bij voorbaat al hoe goed zo’n dag zou voelen met een optimale zorg voor jezelf
Geen stress, geen moeheid, teleurstelling, balen, schuldgevoel, tekortschieten, rekening houden met anderen etc.

Althans..dit alles beeld je je in en praat je jezelf aan en houd je jezelf voor: de ideale situatie..de utopie

Maar helaas..
Dit is niet het geval

Je hebt WEL een gezin
Je hebt daarnaast OOK een drukke baan
Je staat CONSTANT bloot aan verleidingen
Mensen BLIJVEN maar zeuren:
– Hoe ongezellig JIJ bent, wanneer je iets lekkers afslaat
– Wat JIJ nou voor vies, konijnenvoer of in HUN ogen “geks” aan het eten bent
– Hoe jij DAT wat je eet kunt eten en DAT volhoudt!
– Wanneer je eens NORMAAL (in hun ogen) gaat eten
– Dat je niet moet denken dat ZIJ dat gaan eten (terwijl je hen dat helemaal niet op dringt)
– Dat ZIJ iets niet lusten van hetgeen jij eet (terwijl dat van jou toch ook niet hoeft!)
– Dat JIJ vieze dingen koopt en kookt (in hun optiek, maar ja, JIJ eet het toch ZIJ toch niet!)
Tijd voor jezelf uittrekken en andere dingen voor jezelf kopen en koken, DAAR kom je helaas door dit alles NIET aan toe op de manier, zoals JIJZELF dit graag zou willen en voor ogen hebt en had gekund in de “ideale situatie”, want dit wordt je niet gegund of makkelijk gemaakt, zo ervaar je, in je HUIDIGE situatie.
Je bent door dit alles MOE.
Zo moe..
Je gewicht onder controle houden ervaar je als gevolg dan ook ERG lastig, zo ook de motivatie hoog houden de zorg voor jezelf in DEZE situatie op de voorgrond te houden.

Je omstandigheden en omgeving zijn dus niet helpend en moe makend, zo ervaar je.

TOCH wil je de zorg voor jezelf weer op de voorgrond duwen of op de voorgrond houden, want ja, met deze omstandigheden heb je nou eenmaal te maken en kan je niet wegschuiven en wil en kan en ga je geen afstand van nemen is het toekomstbeeld.

Hier moet je het mee doen.

Schuif je de zorg voor jezelf echter niet op de voorgrond in DEZE en dus JOUW situatie, weet je dat je je niet fitter zult voelen; enkel vanuit een betere zorg voor jezelf kan dit komen.

Dus daar ga je..vol goede moed en in eerste instantie nog met een dosis frisse energie..
Je hebt dan ook al slim bedacht wat je die dag gaat eten, wetende dat wanneer je dit niet doet, je omstandigheden en omgeving dit wel WEER zal gaan beïnvloeden (op den duur, zoals altijd en voorheen).

Tijdens al het gejengel aan de ontbijttafel, hoe je kinderen ook aan het bekvechten zijn, brouw jij voor jezelf dan ook die dag een frisse, voedzame smoothie in elkaar.
JOUW dag kan beginnen: laat de kinderen maar druk zijn!
Vandaag wordt JOUW dag en niemand kan dit verpesten, want je hebt al allerlei bakjes voorbereid om mee te nemen naar je werk en al ingrediënten in huis, welke jij kan en wil gaan eten, wanneer de rest wat anders eet, want ZIJ lusten dit UITERAARD niet.
NIKS kan je overkomen.

Er heerst echter zo’n chaos bij de kinderen en één van hen is niet te bekennen op het moment dat jullie moeten vertrekken naar school, dat wanneer je dit kind eindelijk hebt gevonden en gehaast nu snel hen naar school moet brengen, je je tas met bakjes vergeet.

Je moet het die dag vervolgens helaas doen met het op het moment verantwoorde keuzes op je werk te maken dan maar, maar je bent daarin nog steeds vastbesloten: vandaag zal goed komen!
In de kantine hebben ze wel een salade en in de pauze vlieg je snel naar de supermarkt voor nog wat voedzame ingrediënten voor de rest v.d. dag.
Zul je net zien dat vandaag een collega trakteert: nee, jij niet hoor, nee dankje!
Pfff…zo kom je gelukkig je dag toch nog door.

’s Avonds ben je wel moe.
Het gezeur wat je uiteraard krijgt, wanneer jij ’s avonds UITERAARD iets anders eet dan de rest, maakt je EXTRA moe.
Wanneer de rest dan ook een koekje neemt bij de koffie ’s avonds, heb je (wellicht uit moeheid?!) er ook al 1 in je mond!
Potverdorie!
Het had zo’n goede dag kunnen worden: verpest!
Je eet vervolgens nog maar een koekje…de dag is toch al verpest..

De volgende dag, want vastbesloten ben je nog steeds hoor, begin je weer vol goede moed: niet je hoofd na 1 niet-perfecte dag al laten hangen!
Weer begin je met je smoothie..oh nee..het fruit is op.
Dan maar een kaal bakje yoghurt.

Gisteravond was je ZO moe EN gefrustreerd na je koekjes dat je toen geen bakjes hebt gemaakt en voorbereid, dus nu raap je wat ingrediënten bij elkaar om mee te nemen: zomaar wat losse snoeptomaatjes en wat komkommer.
Ach die salade op werk smaakte ook wel, dus nou ja, dit kan je vandaag OOK wel nemen DAT was het probleem gisteren namelijk niet DAAR was nog weinig mis mee.

Door de dag heen heb je echter een gierende trek!
Dit is veel te weinig, zo ervaar je, maar ja, gisteren die koekjes ook al, dus nu wil je echt niet iets anders of meer eten, dus moet je het hier maar mee doen (spreek je jezelf STRENG en BEPERKEND toe, als zijnde STRAF voor gisteren).

’s Avonds maak je voor de rest macaroni, maar je houd de nu eigen gemaakte saus mooi apart..DIE eet jij dan zonder de macaroni (wederom een beperking voor jezelf)
Je merkt echter zoveel trek te hebben dat je toch ook maar wat van de macaroni opschept…hè…die avond! Waarom verpest ik het nu weer!

’s Avonds wil je sporten, maar je man/partner komt behoorlijk laat aangekondigd, al op het punt van vertrekken, zonder overleg of rekening houdend met jou, met het nieuws dat HIJ naar een vriend gaat, dus jij moet als gevolg wel thuis blijven.
Tja, de kinderen hè, die kan je niet alleen laten.

Waar anders je de macaroni door te gaan sporten prima wel weer had kunnen verbranden, zo denk je, is DIE kans ook al verkeken en dit demotiveert je behoorlijk.
Je wordt intern wat boos op je partner, want DEZE is nu in jouw optiek de OORZAAK van jouw niet-afvallen die dag!

Daar zit je in je eentje op de bank…de kinderen na eerst een worsteling en slagveld eindelijk in bed, man nog weg..

Even kan het je niet schelen en je hebt de macaroni toch al gehad; je pakt de chocola die nog in de kast ligt.
Een stukje neem je..de rest leg je terug.
Dat stukje is snel op en nog steeds zit je daar, man nog niet thuis. .
Je loopt terug en eet de rest, alsof het dan niet “echt” is, snel, al staand, voor het kastje naar binnen werkend en proppend, als ook dan nog maar die mars die daar ook nog naast ligt EN nog wat snoepjes welke ook in dat kastje liggen.
Allemaal al staand nog in de keuken.

De volgende ochtend sta je met hoofdpijn op en baal je van jezelf.
Fruit ben je vergeten te halen de voorgaande dag, en ach, waarom zou je ook nog; waarom zou je je dag voedzaam beginnen, wanneer je ’s avonds toch alles er weer bij eet denk je al snel, niet meer in jezelf gelovend en vertrouwend en flink negatief gestemd!

Je hebt VOORDAT de kinderen aan komen schuiven en  beneden zijn door dit gevoel al twee boterhammen met hagelslag achter de kiezen en eet er vervolgens SAMEN met hen ook nog eens 2 mee, want ja, niet eten tegenover de kinderen, is geen goed voorbeeld.

Je smeert er ook maar wat voor mee naar je werk, want mooie ingrediënten heb je inmiddels al niet meer in huis voor jou; enkel die die je voor het hele gezin haalt en welke ZIJ lusten, welke niet al te voedzaam zijn, want zij hoeven toch niet af te vallen, dus hoeft het niet altijd even voedzaam, is de heersende redenatie!
Het beleg kan je nu ook al niet meer schelen.
Op werk trakteert ook die dag weer iemand; ja, dat gebeurt regelmatig!
Ach, wat zou het ook; je neemt het deze keer maar aan, want lekker is en blijft dit soort dingen altijd en gezond bezig ben je die dag toch al niet, dus afvallen zul je toch al niet, dus DAN is het maken van een gezonde keuze ook NIET interessant meer

Waar je op de terugweg die dag wel weer toe komt aan boodschappen, doe je die dag al lang geen moeite meer om voor jezelf mooie ingrediënten voor de avondmaaltijd te kopen, want “slecht bezig” ben je toch al en besluit je de makkelijk gepaneerde schnitzel met groenten uit pot en gebakken aardappeltjes met de rest van het gezin mee te gaan eten, dus de “normale maaltijd”.

Je baalt van te voren al, waardoor je in de auto op de terugweg een pak koekjes zit leeg te eten, welke je ook hebt gehaald (voor de rest van het gezin, zo maak je jezelf wijs tijdens het boodschappen doen) nog voor je thuis bent.
Dat weet en ziet toch niemand, dus “heeft nooit plaatsgevonden” (maak je jezelf ook weer wijs of probeer je jezelf wijs te maken).

Trek heb je als gevolg van het eten van die koekjes bij thuiskomst niet meer, maar ja, mee-eten moet je wel.
Weten zij veel dat je net een pak koekjes hebt gegeten en dan nog: koekjes, zo leer je je kinderen zijn ongezond en mogen dus NOOIT in de plaats komen van de gezonde voeding!

Die avond heb je WEL, in tegenstelling tot de voorgaande avond, de mogelijkheid te sporten; NU is je man namelijk WEL thuis, maar NU ben jij misselijk en zie je jezelf al zweten in de sportschool.
Je kan jezelf vandaag niet zien in die spiegel na al die koekjes en die SLECHTE dag, dus je gaat niet…

Je geeft de moed maar op.

Herken jij dit?
Wie en welke gedachten en omstandigheden en personen maken jou moe?
Wie en wat creëert bij jou, wanneer je wel je best zou doen het gevoel “waarom zou ik eigenlijk, want het lukt me toch niet en als het me al (even) zou lukken, wat schiet ik er mee op, want omstandigheden veranderen toch niet!”

Graag bespreek ik dit met je: mail je me?